Campagne ‘Onbetaalbaar? Onaanvaardbaar!’

Een goede woning zou voor onbetaalbare momenten moeten zorgen. Maar voor 1 op de 5 huishoudens in Vlaanderen en Brussel is goed wonen onbetaalbaar. “Onaanvaardbaar!” zegt Welzijnszorg. De organisatie lanceert daarom een campagne en een petitie.

Onbetaalbare momenten

Je thuis voelen. Thuiskomen. In een goede, veilige woning: dat is onbetaalbaar. Maar voor veel mensen in armoede is goed wonen letterlijk onbetaalbaar. Iedereen heeft recht op een kwaliteitsvolle, betaalbare woning. In België staat het recht op wonen in de Grondwet (artikel 23, 3°) én in de Vlaamse Wooncode (artikel 3). Je ergens thuis voelen is een basisbehoefte. Zonder veilige thuishaven is het moeilijk om werk te vinden, sociale contacten uit te bouwen of je te integreren. Zelfs je gezondheid staat of valt met je huisvesting.

Woonzorgen

In Vlaanderen staan 153 910 mensen op de wachtlijst voor een sociale woning. In Brussel nog eens 48 804. Deze mensen hebben een laag inkomen en voldoen aan alle voorwaarden. Toch moeten ze een woning zoeken op de private huurmarkt: er zijn namelijk té weinig sociale woningen. Maar die private huurmarkt discrimineert mensen in armoede. Op basis van afkomst, maar ook op basis van inkomen en statuut (denk maar aan mensen met een uitkering van het OCMW).

Als mensen dan toch een huis vinden op de private huurmarkt, geven zij in de helft van de gevallen meer dan één derde van hun inkomen aan huur. Dat betekent dat er te weinig overblijft voor andere basisbehoeften.

Ook de slechte kwaliteit van de woning baart zorgen. Dit heeft een impact op de fysieke en psychische gezondheid van wie er woont. De kwaliteit van de ‘goedkoopste’ woningen is er niet veel op vooruit gegaan. 13% van de woningen vertoont nog steeds zeer ernstige gebreken.

Te klein wonen is een andere zorg. Overbezetting heeft een zware impact op de gezinsdynamiek. Volwassenen en kinderen hebben geen privacy, of ruimte voor schoolwerk. Ongeveer 1 op 5 mensen in armoede woont in een te kleine woning.

Zitten we dan in een wooncrisis?

Ja en neen. Het woord ‘crisis’ doet denken aan een tijdelijke, schrijnende situatie. In werkelijkheid wordt er al jaren geen vooruitgang gemaakt in het woonbeleid. Dit is geen nieuwe crisis. Er gaapt een enorme kloof tussen het papieren grondrecht ‘wonen’, en de effectieve situatie op het terrein. Te veel mensen wonen in slechte woningen waar ze te veel voor betalen. Het huidige woonbeleid biedt geen oplossingen, vind Welzijnszorg.

Zijn er oplossingen?

Volgens Welzijnszorg moet er niet ver gezocht worden naar oplossingen. Slechts 6% van de woningen in Vlaanderen is momenteel een sociale woning. Onze buurlanden hebben een veelvoud van dat aantal. Er lijkt dus zeker ruimte voor meer sociale woningen. Zo’n uitbreiding zal de krapte op de private huurmarkt verlichten. Waardoor minder mensen genoodzaakt zijn om daar te dure en te slechte woningen te huren.

Een groter aanbod sociale woningen uitbouwen kost tijd. Maar ondertussen moet het beleid het recht op wonen wel garanderen. Zeker groepen die (nog) niet in aanmerkingen komen voor een sociale woning moeten voldoende ondersteuning krijgen. Dit kan via financiële ondersteuning, maar ook door alternatieve woonvormen op de private markt uit te bouwen.

Meer informatie

Lees hier wat Welzijnszorg verwacht van het beleid.

Teken de petitie

Teken hier de petitie.