iets minder beperkingen dan vorige golven maar er is geen draagvlak meer: mijn bewoner-papa begrijpt de beperkingen niet. Hij zegt: we zijn toch ingeënt. Het is een schande dat de boosterprik voor het zorgpersoneel zolang uitblijft! er is zorgpersoneel besmet, gevolg quarantaine, gevolg minder personeel en moeite om alle zorg en omkadering rond te krijgen. Het duurt te lang, maar een hoogbejaard persoon kijkt wel tegen zijn eigen eindigheid aan en heeft geen kwaliteit van leven meer...

Bezoek kan nog steeds doorgaan maar er zijn beperkingen. Sinds corona kan je niet meer spreken over "open deuren" en de schrik blijft bestaan dat een besmetting toeslaat. Als dagelijkse mantelzorger, maar ook vrijwilliger op een dementieafdeling waar zeer veel eenzaamheid bestaat zie ik veel ongerustheid bij het personeel. Het personeel loopt al lang op eieren en de beloofde meer handen aan bed is eerder minder handen. Men zoekt handen maar die zijn nog heel moeilijk te vinden. In plaats van de job op te waarderen sprak het beleid in Vlaanderen liever over privatiseren en dat was geen goede boodschap. Zeker bij dementerenden waar het personeel ook moet geschikt zijn om er te werken. Het personeel is moe en ziet het einde van de tunnel niet. Sinds corona kan men moeilijk spreken over "vrijheid" binnen zorginstellingen en leegstaande kamers worden maar traag weer ingenomen. Voor de laatste jaren van een mens kan je nog moeilijk spreken van kwaliteitsjaren. Men doet hier zijn best maar de middelen zijn beperkt en je moet steeds rekening houden met het voorzichtigheidsprincipe. Hier kregen alle bewoners hun derde prik en al het personeel - ook ik - draagt een FFP2 masker. Om maar een voorbeeld te geven draag ik het bijna dagelijks van 1100 tot 1915 uur. Voor de vaccinatie waren er bij het personeel geen problemen. Deze vierde golf is een mokerslag en ik vraag me af hoe lang dit nog vol te houden is.

Ik werk als vrijwilliger in een WZC, we brengen life-muziek voor de bewoners. Was de activiteit uit voorzorg eerst ontdubbeld, het WZC reageert nu krampachtig op de 4de golf door slechts de helft van de eerder ontdubbelde groep toe te laten en de mensen niets meer aan te bieden (geen koekje, geen drankje). De helft van de geïnteresseerde bewoners heeft men de toegang geweigerd, ik ben er het hart van in! En de cafetaria is wel voor iedereen terzelfdertijd toegankelijk en bezoek is mogelijk mits het CST. Het personeel kreeg pas nu de boosterprik. Dat had men zoals de vorige keren terzelfdertijd met de bewoners moeten doen. Dat is één van de redenen waarom men nu zo krampachtig over-reageert en de bewoners zelfs dan klein beetje voldoening van wat life-muziek ontneemt in hun laatste levensdagen. Door de explosie aan besmettingen in de scholen moet veel personeel in quarantaine waardoor nu in de 4de golf nog minder personeel aan de slag is dan in de 1ste golf.
Er is sowieso nood aan meer handen aan het bed, maar er is vooral nood aan betere handen aan het bed, zeker voor wat betreft de begeleiding van mensen met dementie. Wie er dagelijks vertoeft als mantelzorger (mama verbleef er 2jaar, overleden deze zomer) kan hier boeken over schrijven. Geen wonder dat er kamers leeg komen te staan. Ik raad iedereen het boek aan "Verplant" van Ann Peuteman: een respectvolle omschrijving van wat anders zou moeten in de WZC. En ja de uitzonderingen bevestigen de regel maar die zal je zeer ver moeten zoeken. De meldingsvrees is groot maar door Corona vliegt het deksel van de pot. Je moet als bewoner het geluk hebben om in een hartelijke en veerkrachtige personeelsgroep terecht te komen, zeker als je dementie hebt. En dat is met Corona het probleem: de veerkracht bij het personeel maar vooral ook bij de beleidsmensen in een WZC ebt verder weg ten koste van de levenskwaliteit van de bewoners.

Nu de 5de golf. Omikron. Pa is fysiek nog altijd heel goed. Mentaal gaat het wat minder. Hij moet nu zeker 14 dagen binnen blijven. Opgesloten. Tegen meer dan 2000 euro per maand. Hij wordt gek op dat kamertje. Eten wordt bijna koud geserveerd. Is dit wat de overheid wilt? Wij in ieder geval niet. Ik hoop dat ik nog een pa heb tegen de tijd dat hij terug buiten mag.