1 oktober is de Internationale dag van de Ouderen. Naar aanleiding daarvan slaan de Vlaamse Ouderenraad en AGE Platform Europe de handen in elkaar voor #ageingequal. We streven samen naar gelijkwaardigheid, ongeacht leeftijd.
Deze week delen we getuigenissen van ouderen over hun kijk op ouder worden, diverse generaties en gelijkheid. De getuigenissen van Liliane, Hervé en Ward kan je hieronder alvast ontdekken.
Deel je verhaal
En jij, hoe kijk jij naar ouder worden? Laat het ons weten in het formuliertje hieronder, dan werken we samen aan een realistisch beeld van ouderen!
Hoe ervaar jij de manier waarop gekeken wordt naar ouderen in onze samenleving? Had je al eens het gevoel niet meer mee te tellen omwille van je leeftijd? Hoe wil je als oudere gezien, erkend, betrokken, .. worden? En heb je het moeilijk met ouder worden, of kijk je er net naar uit?
Laat het ons en de bezoekers van onze website weten via onderstaand formulier.
Pieter Van Bouwelen 1 oktober 2019 | 17:10
Vele generatiegenoten vragen zich in allerlei omstandigheden af hoe jongere generaties naar ons kijken.
Doch indien je jezelf bekijkt door de ogen van een andere, zie je niet jezelf, doch de andere.
Guy Petré 1 oktober 2019 | 17:29
Ik ben nog actief als vrijwilliger in het verenigingsleven gemengd jeugd - senioren en ik voel zelf het verschil van vroeger en nu. Mijn "te doen" taken zijn gewijzigd en de leiding heb en wil ik zelf niet meer. Met humor en vriendelijkheid spring ik mee in de actie en er wordt heel regelmatig "raad" aan mij gevraagd. Waardering en respect voor mijn grijze haren is er wel. Met mijn volwassen kleinkinderen blijft het lekker lopen. Fijn is 't om ouder te zijn.
Désiré MEEL 1 oktober 2019 | 17:57
Worden meestal beschouwd als nog weinig zelfstandig te zijn. Ben weduwnaar zonder kinderen en 91 jaar.
Ben vroeger zeer actief geweest ook in de ouderenbeweging. Mijn mobiliteit staat op een laag pitje alhoewel ik zoveel als mogelijk zelfredzaam ben.
Wat ik als een tekort ervaar: weinig contact met de samenleving en weinig bezoek; Kan wel rekenen op mijn familie en goede vrienden wanneer ik op hen beroep wil doen. Eenzaamheid voelt wel aan maar ik aanvaard de tekorten bij het ouder worden.
Renee Dufait 1 oktober 2019 | 20:04
Mentaal voel ik me 40 (en ik ben ook nog heel actief en creatief), maar ik merk dat ik trager stap, trager zwem, trager klaar ben met allerlei taken en ik heb meer kwaaltjes dan vroeger. Ik geniet meer van het leven dan vroeger, maar ik weet dat het nog maar voor een korte tijd is. Het is raar te beseffen dat ik binnen een tiental jaren van alles afscheid zal moeten nemen: huis, voorwerpen, bezigheden, vrienden, auto, fiets, vrijheid, het leven zelf!
Jos Van Grunderbeeck 2 oktober 2019 | 9:05
Als je autonoom je agenda kan invullen met bezigheden en contacten die je zelf zinvol vindt, dan wordt je leeftijd een troef: anderen mogen mee profiteren van tientallen jaren, waaruit je de beste ervaringen hebt gefilterd. Zo krijgt de maatschappij gratis return voor haar investeringen. Een vorm van "active ageing", die iedereen ten goede komt!
Hilde Mestdagh 2 oktober 2019 | 11:53
Er is een verschil hoe je eruit ziet en je gevoel. Ik voel me geen 63 jaar, ik voel me zeker 10 jaar jonger. Ik voel me goed in mijn vel, maar de mensen zien je als een 60-plusser.
Fernand 'S Jegers 2 oktober 2019 | 13:00
Ik ben 76. Ik ben van niets meer bang, ik trek me niet aan wat anderen van mij denken of hoe anderen mij zien. Ik ben gezond en mag nog alles eten en drinken. Ik neem 2 pilletjes als medicatie. Ik besef dat ik niet meer zolang zal leven, maar ik weet ook dat ik het leven dat ik heb mogen leiden aan iedereen wil toewensen. Mijn werk was mijn hobby, ik ben (nu 50 jaar) gelukkig getrouwd, heb een model van een zoon en 2 prachten van kleinkinderen, ik heb de kans gehad (en genomen !) om de wereld af te reizen. Ik heb 42 landen gezien en heb 276 plaatsen bezocht. Mijn bucket list is leeg, en daar heb ik geen spijt van. Ik wil nog lang blijven leven, maar ik zal deze wereld tevreden verlaten. Wat je gehad hebt kan niemand je afnemen.
Karin Robert 2 oktober 2019 | 13:00
Ouder worden. Het is raar maar ouder worden geeft me meer evenwicht in mind. Ik kan daardoor ook veel meer genieten van wat ik doe. Anderzijds is het duidelijk dat ik lichamelijk merk én voel dat ik ouder word. Dat is op zich belangrijk genoeg om voldoende mee rekening te houden. Ik doseer dus wat ik doe. Maar ik doe met heel veel overtuiging en plezier in het leven!
Vic Van Calster 3 oktober 2019 | 9:46
Met ouder worden besef je dat gezondheid je grootste rijkdom is. Hiermee trap ik open deuren in, maar zo ervaar ik het.
Ik heb het geluk om gezond te zijn en blijf actief als voorzitter van computerclub Update, als ondervoorzitter van de Vlaamse Senioren van Lier en Omstreken en als helpdesk bij het oplossen van computerproblemen.
Bezig blijven is de sleutel tot zinvol oud worden. (nog een opendeur)!
Ann Vanhoudt 3 oktober 2019 | 16:12
Ik ben een sociale ondernemer, die in mijn stad Beringen in september gestart is met een nieuw inloophuis Het Blauw Huis voor ‘ouderen’ en mantelzorgers. Dit vanuit een waarderende benadering voor kwaliteiten en competenties van mensen ( jong en minder jong). Maar wat mij opvalt als ik dit aan ‘ouderen’ vertel, dat dan vaak de reactie is “Oei, ben ik bij de ouderen?” Of “ Ja, maar ik ben nog niet oud”. Het zet mij aan het denken. Wat is er ‘mis’ om ook naast vrouw, moeder, oma, buur, vrijwilliger... ook ‘ouder’ te zijn? Ik ben 50 jaar en voor mijn kinderen van 22 en 25 jaar, ben ik ook ouder ;-)
En ja als je 60 bent, ben je dat ook. En elke fase brengt ook nieuwe uitdagingen met zich mee, toch? En het is wat het is.
Je bent veel meer dan oud(er). Maar er is niks met fier te zijn op levenservaring, kwaliteiten ... die je krijgt door nu eenmaal te leven. Eigenlijk zou een mens ‘blij’ moeten zijn om ‘ouder’ te mogen zijn. Dat is niet voor iedereen zo. Maar het is van belang dat we met z’n allen goed kunnen samenleven en er mogen zijn. Wel daar dragen we allemaal toe bij. Oud? Ouder? Et alors???